آیا دوچرخهسواری بانوان، جامه را با مشکل مواجه میکند؟
ثریا آسایش
زنان این سرزمین در طول تاریخ برای گرفتن حقوق خود تلاش کردهاند و تاریخ گواه میدهد کسانی نیز بودند که جلوی آن ایستادها ند. شاید در این میان توقفهای کوتاه در مسیر زنان ایجاد شده حتی عقبگردهای قابلتوجه داشتهاند اما نکته مثبت آن تکاپوی همیشگی آن است که نشانگر عدم ایستایی مطالبهگری زنان است.
شاید کمتر کسی فکر میکرد دوچرخه محل مناقشههای اجتماعی شود و کشوقوسهای زیادی حداقل در شهر جهانی یزد به همراه داشته باشد. برخی آن را باتوجهبه جنسیت فرد استفادهکننده نامتعارف میدانند و بعضی دیگر آن را نماد حقخواهی و مطالبهگری میشناسند. مقتضیات زمان و پدیدههای مدرن نسل جدید را منفعل نمیکند. آنچه که میبیند و میشنود بر اساس عقل و فطرت مطالبه میکند و نمیتوان آنان را از خواست خود محروم کرد. درصورتیکه دنیای پیرامون پاسخ مناسب ندهد و آن را به رسمیت نشناسد بر اصل مطالبهگری خود استوار هستند. در خصوص بحث دوچرخهسواری نیز اگر بهواقع مشکلی جامعه را در خصوص دوچرخهسواری بانوان تهدید میکند بهصراحت اعلام شود و در غیر این صورت ممانعت بدون توجیه افکار عمومی، بحرانزا است.
امنیت را برای راکبان فراهم نمایید
مهتاب سادات غیاثی فعال زنان در حوزه دوچرخهسواری، رکابزنی بانوان را از دو دیدگاه بررسی میکند اولین نگاه از دریچه ورزش است و دیگری از منظر وسیله نقلیه است: از منظر شخصی، بنده از دوچرخه در هر دو حیطه ورزش و وسیله نقلیه استفاده میکنم تااندازهای که بیشتر حملونقل من با دوچرخه انجام میشود. حتی دخترم را با دوچرخه به مدرسه میبرم. نزدیک به پنج سال است که فقط در مواقع خاص از خودرو استفاده میکنم. در این شرایطی که هزینههای خودرو بهویژه از نظر بنزین و قطعات بالا است و خودروها نیز بیکیفت و قیمتشان بالا است، دیگر کسی از عهده خرید خودرو بر نمیآید؛ بنابراین بهترین وسیله، دوچرخه است. پس ضروری است با کمترین هزینه مسیرهای دوچرخهسواری را باز کنند و امنیت را برای راکبان فراهم نمایند تا مردان و زنان با آسودگی خاطر دوچرخهسواری کنند.
ادامه مطلب در مجله پرگار