من در ده‌سالگی تمام شده‌ام

کودکان و نوجوانان افغان میراث دهه‌ها جنگ داخلی و ناامنی

من در ده‌سالگی تمام شده‌ام

شـــــادی شفیعی

وقتی در بهار سال ۹۴، دولت اعلام کرد ازاین پس شهریه کودکان افغانستانی در مدارس دولتی حذف خواهد شد و دیگر هیچ مدرسه‌ای اجازه ندارد از کودکان افغانستانی بابت تحصیل پول بخواهد و وقتی این تصمیم با سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی؛ آیت‌الله خامنه‌ای، همراه شد که کودکان افغانستانی چه از خانواده‌های مهاجر قانونی و چه غیرقانونی، باید بتوانند در مدارس ایران درس بخوانند، فعالان اجتماعی نشانه‌های مثبتی از تغییر نگاه مسئولان درباره آموزش کودکان مهاجر در ایران دیدند. دستوری که اگرچه دیر صادر شد اما به نظر می‌رسد یکی از بزرگ‌ترین تبعیض‌ها علیه جامعه مهاجر افغان در ایران را برطرف کرد. ولی پرسش اساسی این است که چنین اقدامات و برخوردهایی تا چه اندازه توانست و می‌تواند به طور واقعی فضای نظام آموزشی ایران را در راستای پذیرش بدون تبعیض کودکان مهاجر تغییر دهند؟

محقق شدن رؤیا

اجرای و عملیاتی شدن این طرح، برای خیلی از کودکان و نوجوانان افغانی که چند سالی از کودکی‌شان گذشته و وارد نوجوانی شده‌اند اما هنوز بلد نبودند اسم خودشان را بنویسند، یعنی محقق شدن همه رؤیاهایشان.

هزاران کودک مهاجر افغانستانی مقیم یزد هستند، کودکانی که در این شهر به دنیا آمده‌اند، کودکانی که پدر و مادرشان از جنگ و ناامنی در کشور همسایه فرار کرده و زمانی به‌عنوان برادران دینی، بعدتر به‌عنوان مهمانان ناخوانده و دست آخر به‌عنوان آوارگان افغان در اینجا پذیرفته شده‌اند. بخش بزرگی از این کودکان در تمام این سال‌ها از تحصیل محروم بوده‌اند. در این چند سال در کوچه‌پس‌کوچه‌های بافت قدیم شهر کودکان و نوجوانان اتباع کشورهای مختلف را می‌بینیم که جنگ و افزایش نابرابری، آنها را از جهان کودکی‌شان دور و به مهاجرت مجبور کرده است.

ادامه مطلب در مجله پرگار

http://pay.zibal.ir/pargar